Statement

Read this statement in English

De basis van mijn werk is ruimte. Niet alleen de ruimte die je ziet maar ook de suggestie van ruimte en de ruimte die je kan ervaren. Ik ben begonnen als schilder, daarin gebruikte ik veel architectuur, geabstraheerde versies van de werkelijkheid waar dan alleen de minimale onderdelen overbleven met de maximale ruimte suggestie. In mijn meer recente werk gebruik ik elementen uit de architectuur als bouwstenen voor mijn beelden, beelden die steeds 3-dimensionaler zijn geworden, maar nog steeds voor hetzelfde principe staan.

Ik denk dat het voortkomt uit mijn frustratie voor alle drukte om ons heen. Dan bedoel ik niet alleen het drukke leven dat de meeste van ons leiden, maar ook de constante stroom van verkeer en geluid en vooral de visuele drukte. Het is in Nederland erg moeilijk plekken te vinden waar je kan onttrekken aan al deze dingen. Als je midden op de hei staat zie je nog steeds vliegtuigen overkomen en hoor je nog steeds de snelweg in de verte. Nergens is leegte, in de breedste zin van het woord.

In mijn 3-dimensionale werk probeer ik met zo weinig mogelijk middelen die ultieme ruimte ervaring te creëren. Dat is natuurlijk nog steeds niet gelukt anders was ik nu klaar. Je kunt mijn werk dus beter zien als de uitingsvorm van iets conceptueels, dit is als het ware het onderzoek.

Ik hoor wel van mensen die naar mijn werk staan te kijken, dat ze benieuwd zijn om te zien of er nog iets achter zit, letterlijk, dat het werk suggereert dat je er doorheen kunt naar iets anders. Als ik dat hoor dan denk ik, nou, ik ben dus niet de enige die het begrijpt en dat is fijn om te merken. Het werk moet in zijn eenvoud de kijker aanzetten tot een vervolgstap in zijn of haar hoofd het moet je laten denken, fantaseren en dat is denk ik ook de kracht van abstractie.

My work is based on space. Not just the space you can see but also the suggestion of space and the space you can experience. I started as a painter, for which I used a lot of architecture, abstract versions of reality where only the minimum parts remained with the maximum suggestion of space. In my more recent work I use elements from architecture as building blocks for my sculptures, sculptures that have become more and more three dimensional, but still represent the same principle.

I think that it stems from my frustration about all the bustle in our lives. I don’t just mean the busy lives most of us lead, but also the constant stream of traffic and noise and especially the visual bustle. Here in the Netherlands it’s very difficult to find places where you can get away from all these things. When you’re standing in the middle of the moorlands you still see airplanes fly over and you still hear the highway in the distance. There’s no emptiness anywhere, broadly speaking.

In my three dimensional work I try to create the ultimate space experience with as little as possible. Of course I haven’t completely succeeded yet, otherwise I’d be finished now. You can look at my work as the expression form of something conceptual, in a way this is the research.

I sometimes hear from people who are looking at my work that they’re curious to see whether there’s something behind it, literally, and that the work suggests that you can look through it to something else. When I hear that, I think, well, I’m not the only one who understands it and that’s great to know. The work has to compel the viewer in its simplicity to make a next step in his or her head; it should make you think or fantasize, and I think that’s also the power of abstraction.